Ο συχνότερος ιστολογικός τύπος είναι το πλακώδες καρκίνωμα, το οποίο είναι υπεύθυνο για το 70- 80% των ασθενών με καρκίνο του αιδοίου.
Ποιοι είναι οι παράγοντες που προδιαθέτουν την εμφάνιση καρκίνου του αιδοίου;
Στους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου του αιδοίου συγκαταλέγονται:
- Λοιμώξεις με το ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων HPV (κυρίως με τους ορότυπους 16, 18, 31 και 33) με τις διάφορες μορφές ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας του αιδοίου (VIN) και του τραχήλου μήτρας (CIN).
- Ο ατροφικός σκληρυντικός λειχήνας του αιδοίου
- Ιστορικό καρκίνου του τραχήλου της μήτρας
- Το κάπνισμα
- Η ανοσοκαταστολή
- Μειωμένη υγιεινή των έξω γεννητικών οργάνων
- Μεταλλάξεις του γονιδίου που εκφράζει την πρωτεΐνη p53
Ποια συμπτώματα εμφανίζουν οι ασθενείς με καρκίνο του αιδοίου;
Σε γενικές γραμμές ο καρκίνος του αιδοίου μπορεί να είναι ασυμπτωματικός για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, υπάρχουν συμπτώματα τα οποία κινητοποιούν την ασθενή, ώστε να αναζητήσει ιατρική βοήθεια και τα οποία μπορούν να υποδηλώνουν την εμφάνιση καρκίνου του αιδοίου.
Σε αυτά συγκαταλέγονται:
- Ο κνησμός (έως και στο 70% των περιπτώσεων)
- Τοπικός πόνος (έως και στο 23% των περιπτώσεων)
- Αίσθημα καύσου
- Επιφανειακές επιδερμικές αλλοιώσεις όπως τοπικά έλκη και λευκοπλακίες
Σε πιο προχωρημένα στάδια της νόσου μπορούν να εμφανιστούν:
- Αιμορραγικές βλάβες του αιδοίου
- Διογκωμένοι βουβωνικοί λεμφαδένες
- Αιματουρία ή δυσουρία
Πώς τίθεται η διάγνωση του καρκίνου του αιδοίου;
Εάν υπάρχει υποψία διηθητικής νόσου, οι ασθενείς θα πρέπει να παραπέμπονται στον Γυναικολόγο-Ογκολόγο για περαιτέρω αξιολόγηση. Η ημερομηνία και η διάγνωση του τελευταίου τραχηλικού επιχρίσματος είναι καταρχάς πολύ σημαντική. Οποιαδήποτε ύποπτη βλάβη στο αιδοίο πρέπει να εξετάζεται από κάποιον εξοικειωμένο με την εμφάνιση αιδοιϊκού καρκίνου και, κατά προτίμηση, να υποβάλλεται σε αιδοιοσκοπικό έλεγχο. Αν παρατηρηθεί μια εμφανής ανωμαλία, χρειάζεται να διενεργηθεί βιοψία είτε υπό τοπική, είτε υπό γενική αναισθησία. Θα πρέπει να καταγραφεί το μέγεθος και η θέση της βλάβης. Θα πρέπει να καταγράφεται οποιαδήποτε συμμετοχή του κόλπου, της ουρήθρας, της βάσης της ουροδόχου κύστης ή του πρωκτού. Θα πρέπει να ψηλαφώνται οι βουβωνικοί λεμφαδένες και οποιαδήποτε αύξηση του μεγέθους αυτών θα πρέπει να καταγράφεται.
Ποια είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία για τις ασθενείς με καρκίνο του αιδοίου;
Ο Γυναικολόγος Ογκολόγος μαζί με τον Ογκολόγο Παθολόγο και τον Ακτινοθεραπευτή είναι οι ειδικοί που θα αποφασίσουν για την θεραπεία των ασθενών με καρκίνο του αιδοίου.
Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την ευρεία εκτομή επί υγιών ορίων, τη μερική και τη ριζική αιδοιεκτομή, ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση του όγκου. Για την ολοκληρωμένη χειρουργική αντιμετώπιση, απαιτείται η διερεύνηση των περιοχικών λεμφαδένων (βουβωνική χώρα) για τυχόν μεταστάσεις. Στα αρχικά στάδια της νόσου, η διερεύνηση γίνεται με την τεχνική του λεμφαδένα φρουρού, ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια απαιτείται ριζικός λεμφαδενικός καθαρισμός και ανάλογα με των αριθμό των διηθημένων λεμφαδένων στη βουβωνική χώρα, ενδεχομένως να απαιτείται και περαιτέρω διερεύνηση των λεμφαδένων της πυέλου. Αυτή η χειρουργική σταδιοποίηση είναι πολύ σημαντική για τον καθορισμό των πεδίων που χρήζουν μετεγχειρητικά ακτινοθεραπείας. Όταν η έκταση της νόσου απαιτεί ακτινοθεραπεία, τότε αυτή καλό είναι να γίνεται ως συνδυασμένη ακτινο- χημειοθεραπεία. Στα πολύ προχωρημένα στάδια της νόσου, προτείνεται η πρωτογενής θεραπεία με συνδυασμένη ακτινο- χημειοθεραπεία για τον τοπικό περιορισμό της νόσου, και κατόπιν ενδεχομένως, η χειρουργική αφαίρεση επί υγιών ορίων.
