• Ραβινέ 9, Κολωνάκι
  • Σαλαμίνος 146 & Α. Ρούσου, Μέγαρα
  • Ερυθρού Σταυρού 6, Μαρούσι
  • 6988636932

Φυσιολογικός τοκετός

Ενημερωθείτε για τον φυσιολογικό τοκετό και τα οφέλη του.

Τι είναι ο φυσιολογικός τοκετός;

Ως φυσιολογικός τοκετός ορίζεται η φυσιολογική διαδικασία κατά την οποία γίνεται έξοδος του εμβρύου από τη μήτρα μέσω του κόλπου, μετά από διαστολή του τραχηλικού στομίου.

Καθώς η γυναίκα πλησιάζει στο τέλος της εγκυμοσύνης της, φτάνει στο τελευταίο και πιο κρίσιμο στάδιο του τοκετού. Ο φυσιολογικός τοκετός είναι συνήθως η προτιμώμενη επιλογή και ο αρχικός στόχος για κάθε γυναίκα. Ωστόσο, η φυσιολογική γέννα προϋποθέτει ότι τηρούνται όλες οι απαραίτητες προφυλάξεις για την ασφάλεια της μητέρας και του μωρού, εξασφαλίζοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία τους.

Ενδείξεις έναρξης του τοκετού

Λίγες εβδομάδες ή ημέρες πριν από τη φυσιολογική γέννα, το σώμα της γυναίκας υφίσταται διάφορες αλλαγές που την προετοιμάζουν για τον τοκετό. Οι πιο κοινές ενδείξεις ότι ο τοκετός πλησιάζει είναι οι εξής:

  • Η κάθοδος της κεφαλής του μωρού: Η θέση του μωρού χαμηλώνει στη λεκάνη, καθώς παίρνει τη θέση και ετοιμάζεται για την έξοδο.
  • Πίεση στην περιοχή της πυέλου: Η γυναίκα μπορεί να νιώσει πόνο στην περιοχή του ηβικού οστού και της σπονδυλικής στήλης, συνοδευόμενο από έντονη ανάγκη για ούρηση και χαμηλή οσφυαλγία.

Επιπλέον, άλλες ενδείξεις που προειδοποιούν για την έναρξη του τοκετού περιλαμβάνουν:

  • Αυξημένες κολπικές εκκρίσεις
  • Συσπάσεις Braxton Hicks: Πρόκειται για τις «προπαρασκευαστικές ωδίνες» που βοηθούν στη λείανση και λεπτότητα του τραχήλου της μήτρας.
  • Αυξημένη ενέργεια
  • Ναυτία και πεπτικές διαταραχές: Συχνές κενώσεις, διάρροιες, δυσπεψία ή και έμετος.

Συμπτώματα επερχόμενου τοκετού

Η έναρξη του φυσιολογικού τοκετού προκύπτει από μια σειρά αλληλεπιδράσεων μεταξύ της μητέρας και του εμβρύου. Το έμβρυο παράγει ουσίες που προκαλούν αλλαγές στις ορμόνες της εγκυμοσύνης. Αν και η έναρξη των ρυθμικών συσπάσεων, οι οποίες προκαλούν την διαστολή του τραχήλου, είναι η βασική ένδειξη ότι ξεκινά ο τοκετός, υπάρχουν και άλλα συμπτώματα που την προδιαθέτουν:

  • Βλεννοαιματηρή έκκριση
  • Ρήξη των εμβρυϊκών υμένων, (το γνωστό «σπάσιμο των νερών»)
  • Συσπάσεις της μήτρας: Οι συσπάσεις γίνονται σταδιακά πιο έντονες και τακτικές, χωρίς να υποχωρούν με την κίνηση ή την ξεκούραση, και προωθούν το μωρό προς τον τράχηλο της μήτρας.

Ποια είναι τα στάδια του φυσιολογικού τοκετού;

Ο φυσιολογικός τοκετός διαιρείται στα ακόλουθα στάδια:

1. Στάδιο της διαστολής

Μπορεί να διαρκέσει πολλές ώρες, ειδικά όταν πρόκειται για την πρώτη γέννα. Σε αυτό το στάδιο περιμένουμε να ανοίξει ο τράχηλος, προκειμένου το μωρό να βγει από τη μήτρα. Ο τράχηλος με την πίεση της κεφαλής του εμβρύου δεν συστέλλεται, αλλά ανοίγει παθητικά (διαστολή τραχήλου).

Το στάδιο της διαστολής χωρίζεται σε 2 φάσεις:

  • Α) τη λανθάνουσα, όπου η διαστολή φτάνει τα 3 εκατοστά και διαρκεί, στην πρωτοτόκο, περίπου 6 ώρες. Το μεγαλύτερο μέρος της φάσης αυτής, η επίτοκος το περνά στο σπίτι. Με την έναρξη της διαστολής, ο τράχηλος αρχίζει να ανοίγει κι εκκρίνεται παχύρρευστη βλέννα. Στη συνέχεια και καθώς ο τράχηλος διαστέλλεται, σπάνε μικρά τριχοειδή αγγεία του πολλές φορές η βλέννα είναι ελαφρώς αιματηρή.
  • Β) την ενεργό φάση, η οποία ξεκινά από τα 3 εκατοστά και καταλήγει στην τελεία διαστολή του τραχήλου, δηλαδή τα 10 εκατοστά. Στη φάση αυτή σιγά-σιγά η μήτρα, ο τράχηλος και ο κόλπος θα γίνουν ένας ενιαίος σωλήνας από όπου θα γεννηθεί το μωρό. Όσο πιο συχνές και παρατεταμένες είναι οι συστολές, τόσο πιο σύντομα θα συμπληρωθεί η διαστολή.

Στο στάδιο αυτό του τοκετού είναι πολύ σημαντικό η μέλλουσα μητέρα να είναι χαλαρή και να αναπνέει σωστά. Η χαλάρωση είναι απαραίτητη γιατί έτσι ξεκουράζονται οι μύες, οι οποίοι όταν είναι χαλαροί δεν ξοδεύουν οξυγόνο. Έτσι όλο το οξυγόνο μεταφέρεται μόνο στο μωρό και δεν σπαταλάται χωρίς λόγο.

2. Στάδιο της εξώθησης

Το στάδιο της εξώθησης ξεκινάει όταν ολοκληρώνεται η διαστολή, όταν, δηλαδή, η διαστολή γίνει τελεία, δηλαδή 10 εκατοστά, οπότε και το μωρό εξέρχεται από τη μήτρα και από τη λεκάνη της γυναίκας. Το έμβρυο πιέζεται από τις συστολές της μήτρας, σπρώχνεται προς τα έξω και γεννιέται.

Στο στάδιο αυτό το αίσθημα του πόνου μειώνεται και αντικαθίσταται με ένταση, πίεση και τάση για «σφίξιμο» προς τα κάτω. Οι συστολές (ωδίνες) προκαλούν άλλοτε πιο ήπιες άλλοτε πιο έντονες ενοχλήσεις ή πόνους στην πλάτη ή χαμηλά στην κοιλιά και μπορούν εκείνη τη στιγμή να αντιμετωπιστούν με την αλλαγή θέσης ή με μικρές, γρήγορες αναπνοές.

Η συμβολή της επιτόκου εδώ είναι ανεκτίμητη γιατί από τις εξωθήσεις που θα κάνει, εξαρτάται ο χρόνος κατά τον οποίο θα γεννηθεί το έμβρυο. Κατά μέσο όρο το στάδιο αυτό διαρκεί 30-45 λεπτά.

Αν υπάρξει ιδιαίτερη καθυστέρηση στην κάθοδο ή αν υπάρχουν ενδείξεις ότι το έμβρυο δεν οξυγονώνεται σωστά, τότε παρεμβαίνει ο γυναικολόγος και επιταχύνει τον τοκετό, με τη χρήση κάποιας μορφής εμβρυουλκίας.

Συστολές

Κατά τη διάρκεια του τοκετού πρέπει να σημειώνεται η ώρα που ξεκινάει μια συστολή, η διάρκειά της καθώς και η ώρα που ξεκινάει η επόμενη, προκειμένου να μπορούμε να υπολογίσουμε σωστά το μεσοδιάστημα. Οι πρώτες (ήπιες) συστολές συνήθως έχουν μεσοδιάστημα 15-20 λεπτά και διαρκούν από 60 έως 90 δευτερόλεπτα. Όσο περνάει η ώρα γίνονται όλο και πιο συχνές μέχρι να φτάσουν τα 5 λεπτά μεσοδιάστημα. Τη στιγμή του τοκετού συνήθως έχουμε έντονες συστολές που διαρκούν 45-60 δευτερόλεπτα και έχουν μεσοδιάστημα 3-4 λεπτά. Το στάδιο των συστολών ολοκληρώνεται με την πλήρη διαστολή του τραχήλου της μήτρας (10 εκατοστά) και την τελική έξοδο του εμβρύου και του πλακούντα (υστεροτοκία).

3. Στάδιο της υστεροτοκίας

Λίγο μετά τον φυσιολογικό τοκετό του νεογνού η μήτρα πραγματοποιεί νέες συστολές, με αποτέλεσμα την έξοδο του πλακούντα και των διαφόρων υμένων που περιβάλλουν το έμβρυο όταν αυτό βρίσκεται μέσα στη μήτρα. Συνήθως ο πλακούντας αποκολλάται μέσα σε 5-10 λεπτά. Όταν ολοκληρωθεί ο τοκετός, ο μαιευτήρας ελέγχει την μήτρα και  αποκαθιστά με ράμματα τυχόν βλάβες και ρήξεις που υπάρχουν στον τράχηλο της μήτρας, τον κόλπο και το περίνεο της γυναίκας. Η μήτρα συνεχίζει τις συσπάσεις, πολύ ελαφρότερες (υστερόπονοι), ώστε να μικρύνει, στραγγαλίζοντας τα αγγεία που έδιναν αίμα στον πλακούντα, και έτσι αποφεύγεται η αιμορραγία. Κατόπιν, η γυναίκα μεταφέρεται και παραμένει για περίπου δύο ώρες στο χώρο της ανάνηψης, αποκλειστικά για λόγους ασφάλειάς της.

Πόσο διαρκεί ο φυσιολογικός τοκετός;

Η διάρκεια του τοκετού διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Η μέση διάρκεια του πρώτου τοκετού μιας επιτόκου είναι 12 έως 14 ώρες, ενώ στους  επόμενους  διαρκεί λιγότερο. Παράγοντες που αφορούν το έμβρυο και τις σχέσεις του με τη λεκάνη της μητέρας αυξάνουν ή ελαττώνουν τη διάρκεια του τοκετού. Τέτοιοι παράγοντες είναι το μέγεθος του εμβρύου σε σύγκριση  με τις διαστάσεις της λεκάνης. Επίσης σημαντικός  παράγοντας  στην εξέλιξη του τοκετού είναι η ποιότητα του τραχήλου, εάν δηλαδή, ο τράχηλος είναι σκληρός ή μαλακός και το πόσο συχνά έρχονται και το πόσο διαρκούν οι ωδίνες της μήτρας.

Τα οφέλη του φυσιολογικού τοκετού για τη μητέρα και το μωρό

Ο φυσιολογικός τοκετός έχει πολλαπλά οφέλη τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό.

  • Το μωρό λαμβάνει τα ευεργετικά βακτήρια της μητέρας του

Τα μωρά που γεννιούνται με φυσιολογικό τοκετό επωφελούνται από την πρόσληψη βακτηρίων, τα οποία είναι ευεργετικά. Τα βακτήρια αυτά ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του μωρού και το προστατεύουν από λοιμώξεις και ασθένειες τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννηση. Επιπλέον, τα βακτήρια αυτά ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του μωρού, καθώς αποικίζουν την εντερική περιοχή και συμβάλλουν στην εντερική υγεία του μωρού.

  • Τα μωρά έχουν λιγότερα αναπνευστικά προβλήματα

Όταν το μωρό βγαίνει από τον γεννητικό σωλήνα, το αμνιακό υγρό αποβάλλεται φυσιολογικά από τους πνεύμονες του μωρού. Η διαδικασία αυτή μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης αναπνευστικών προβλημάτων στο μωρό.

  • Πρώιμος θηλασμός

Είναι πολύ ευεργετικό τόσο για το μωρό όσο και για τη μητέρα να δίνεται στο μωρό μητρικό γάλα το συντομότερο δυνατό μετά τη γέννηση. Το μητρικό γάλα περιέχει ένα παχύρρευστο και κιτρινωπό υγρό, το πρωτόγαλα, πλούσιο σε πρωτεΐνες και άλλες ευεργετικές ενώσεις, όπως η ανοσοσφαιρίνη Α και ταυτόχρονα χαμηλό σε σάκχαρα.
Το πρωτόγαλα από το μητρικό γάλα βοηθά στην ανάπτυξη του πεπτικού και στη δημιουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του μωρού.

  • Δεν υπάρχει κίνδυνος για το επόμενο παιδί

Δίνει περισσότερες πιθανότητες φυσιολογικού τοκετού στην επόμενη εγκυμοσύνη, κάτι που είναι καλύτερο, καθώς μειώνει επιπλοκές, όπως θνησιγένεια και αποβολή.

  • Μειώνει τον κίνδυνο προβλημάτων υπογονιμότητας

Σύμφωνα με την έρευνα, η πιθανότητα εμφάνισης προβλημάτων γονιμότητας μετά από ένα φυσιολογικό τοκετό είναι πολύ χαμηλή σε σύγκριση με την καισαρική τομή.

  • Λιγότερες χειρουργικές επιπλοκές

Δεδομένου ότι πρόκειται για φυσιολογικό τοκετό, δεν θα υπάρξουν χειρουργικές επεμβάσεις και δεν θα υπάρξουν επίσης μετεγχειρητικές επιπλοκές, όπως υπερβολική απώλεια αίματος, δευτερογενείς λοιμώξεις, παχυσαρκία και μεγαλύτερη περίοδος ανάρρωσης.

  • Ταχύτερη ανάρρωση

Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα του φυσιολογικού τοκετού είναι ο ταχύτερος χρόνος ανάρρωσης και η συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο για τις νέες μητέρες. Μετά από έναν κολπικό τοκετό, η φροντίδα μετά την εγκυμοσύνη είναι επίσης συντομότερη.

  • Γρήγορος τοκετός

Ένας γρήγορος τοκετός οδηγεί επίσης σε έναν εύκολο τοκετό, καθώς η μητέρα συμμετέχει στη διαδικασία του τοκετού. Οι μύες της μήτρας και ο γεννητικός σωλήνας συνεργάζονται για να βοηθήσουν το μωρό να κινηθεί προς τα κάτω και να βγει έξω.

  • Αναπτύσσει μια αίσθηση σύνδεσης

Χωρίς φαρμακευτική αγωγή, οι γυναίκες είναι συχνά ξύπνιες κατά τη διάρκεια του τοκετού και αισθάνονται συνδεδεμένες με τα μωρά τους με νέους και διαφορετικούς τρόπους. Πολλές γυναίκες λένε ότι αισθάνονται ενδυναμωμένες από την ικανότητά τους να έχουν φυσικό τοκετό.

Συνολικά, ο φυσιολογικός κολπικός τοκετός θεωρείται ο ασφαλέστερος και πιο φυσικός τρόπος για να γεννήσει κανείς, όταν δεν υπάρχουν επιπλοκές που απαιτούν καισαρική τομή.

Στάσεις του τοκετού

Ο τοκετός βασίζεται σε θεμελιώδεις αρχές της φυσικής, επομένως αν οι κινήσεις εξώθησης της γυναίκας συνδυάζονται με εναλλαγή στάσεων, ότε το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι μαγικό και αυτό γιατί ο τοκετός βασίζεται σε θεμελιώδεις αρχές της φυσικής. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό το τι θέσεις και στάσεις παίρνει η επίτοκος στον τοκετό, για την ομαλή διεξαγωγή του, την μείωση της διάρκειάς του και την μείωση των πόνων της επιτόκου. Κάθε στάση έχει διαφορετικά οφέλη και είναι σημαντικό η γυναίκα να νιώθει άνετα και υποστηριζόμενη, επιλέγοντας τη στάση που της ταιριάζει καλύτερα.

  1. Όρθια θέση: Εδώ η βαρύτητα βοηθά το μωρό να κατέβει προς τη λεκάνη, ενώ η κίνηση επιτρέπει τη φυσική ροή του τοκετού και την ανακούφιση από τον πόνο.
  2. Στα τέσσερα: Στην στάση αυτή, η γυναίκα γονατίζει και στηρίζεται στα χέρια της, επιτρέποντας την ανακούφιση της πίεσης στην πλάτη και τη λεκάνη. Είναι ιδιαίτερα βοηθητική για όσες έχουν έντονο πόνο στη μέση.
  3. Ξαπλωμένη στο πλάι: Ξαπλώνοντας στο πλάι, η γυναίκα μπορεί να ξεκουραστεί ενώ παράλληλα ελέγχει τις συσπάσεις. Αυτή η στάση διευκολύνει την καλύτερη ροή αίματος στο μωρό και είναι καλή για γυναίκες που νιώθουν κουρασμένες.
  4. Καθιστή θέση: Η γυναίκα κάθεται με τα γόνατα λυγισμένα και ανοιχτά, διευκολύνοντας το άνοιγμα της λεκάνης και τον κατερχόμενο πόνο. Μπορεί να καθίσει σε ένα σκαμνί τοκετού ή στην άκρη του κρεβατιού.
  5. Στο νερό: Ο τοκετός στο νερό μπορεί να χαλαρώσει το σώμα και να μειώσει την ένταση του πόνου, ενώ διευκολύνει τη γυναίκα να αλλάζει εύκολα στάσεις λόγω της άνωσης.

Κάθε γυναίκα αντιδρά διαφορετικά στις στάσεις του τοκετού, γι' αυτό είναι καλό να δοκιμάσει διάφορες στάσεις για να δει ποια την ανακουφίζει περισσότερο. Η ευελιξία και η υποστήριξη από τη μαία ή τον σύντροφο είναι σημαντικές για να βρεθεί η κατάλληλη στάση σε κάθε στάδιο του τοκετού.

Φυσιολογικός τοκετός και ράμματα

Κατά τη διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού, το σώμα της γυναίκας μπορεί να υποστεί φυσικές αλλαγές και «τραυματισμούς» στην περιοχή του κόλπου και του περινέου, λόγω της πίεσης που ασκείται κατά τη διάρκεια της εξώθησης του μωρού. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ρήξη ή τραυματισμό στους ιστούς της περιοχής, ο οποίος συχνά απαιτεί ραφή για να επουλωθεί σωστά.

Τα ράμματα γίνονται συνήθως στο περίνεο (την περιοχή ανάμεσα στον κόλπο και τον πρωκτό), αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν και στον κόλπο ή στον τράχηλο της μήτρας, ανάλογα με την έκταση του τραυματισμού. Η ραφή γίνεται με τοπική αναισθησία και είναι μια σύντομη διαδικασία, που βοηθά στην επαναφορά της περιοχής στην αρχική της κατάσταση και στην αποφυγή λοιμώξεων ή άλλων επιπλοκών.

Μετά τον τοκετό και την επούλωση των ραμμάτων, η γυναίκα μπορεί να νιώσει μικρή δυσφορία, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό και συνήθως υποχωρεί με τη σωστή φροντίδα και ανάπαυση. Η ιατρική παρακολούθηση είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί η σωστή επούλωση και η αποφυγή λοιμώξεων.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι το φυσιολογικό πέρασμα του μωρού από τον κόλπο, αν και αναγκαίο, μπορεί να προκαλέσει μικρές βλάβες στους ιστούς της μητέρας. Ωστόσο, με την κατάλληλη ιατρική φροντίδα, ο τοκετός και τα ράμματα είναι μέρος της φυσικής διαδικασίας αποκατάστασης και δεν επηρεάζουν την υγεία της γυναίκας σε βάθος χρόνου.

Φυσιολογικός τοκετός με επισκληρίδιο

Ο φυσιολογικός τοκετός με επισκληρίδιο αναισθησία είναι μια πολύ συνηθισμένη επιλογή για τις γυναίκες που επιθυμούν να γεννήσουν φυσιολογικά, μειώνοντας αισθητά τον έντονο πόνο κι επιτρέποντας παράλληλα την επίτευξη φυσιολογικού τοκετού.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα;

  • Ανακούφιση από τον πόνο
  • Μειωμένο στρες
  • Ευκολία κίνησης

Ποια είναι τα μειονεκτήματα;

  • Πιθανές παρενέργειες
  • Επιβράδυνση τοκετού
  • Περιορισμός κινήσεων
  • Διαδικασία χορήγησης της αναισθησίας

Είναι μια ασφαλής επιλογή για πολλές γυναίκες, αλλά είναι σημαντικό να συζητήσετε τις λεπτομέρειες με τον μαιευτήρα σας και τον αναισθησιολόγο σας, ώστε να αποφασίσετε μαζί το κατάλληλο πλάνο.

Φυσιολογικός τοκετός χωρίς επισκληρίδιο

Ο φυσιολογικός τοκετός χωρίς επισκληρίδιο αναισθησία προσφέρει στη γυναίκα την εμπειρία του τοκετού με πλήρη επίγνωση και αίσθηση του σώματός της. Αυτός ο τρόπος τοκετού επιτρέπει μεγαλύτερη κινητικότητα και συμμετοχή στη διαδικασία, διευκολύνοντας την εναλλαγή στάσεων για την ανακούφιση από τις συσπάσεις. Αν και μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο και σωματική εξάντληση, υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι ανακούφισης, όπως οι αναπνευστικές ασκήσεις, το νερό, το μασάζ και η καθοδήγηση από τη μαία, που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση του πόνου. Η επιλογή αυτή απαιτεί προετοιμασία και υποστήριξη από την ομάδα τοκετού, ώστε η μητέρα να παραμείνει ήρεμη και συγκεντρωμένη, ώστε να μπορέσει να βιώσει μια φυσική και έντονα συνειδητή εμπειρία τοκετού.

Φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική τομή (VBAC)

Στη σύγχρονη μαιευτική και μετά από αρκετές μελέτες διεθνώς, ολοένα και περισσότερες γυναίκες μπορούν να προσπαθήσουν να γεννήσουν φυσιολογικά με ασφάλεια μετά από καισαρική (VBAC / Vaginal Birth After Caesarean). Πιο συγκεκριμένα, περίπου 3 στις 4 γυναίκες (75% με 80%) που διανύουν μια φυσιολογική εγκυμοσύνη χωρίς επιπλοκές θα μπορέσουν, με την προϋπόθεση ότι θα ξεκινήσει αυτόματα ο τοκετός, να γεννήσουν φυσιολογικά μετά από μία καισαρική τομή. Το ποσοστό αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο σε τριτοτόκους γυναίκες που έχουν ήδη γεννήσει φυσιολογικά μια φορά, πριν ή μετά από την καισαρική τομή.

Υπάρχουν όμως ορισμένες προϋποθέσεις προκειμένου μια γυναίκα να προσπαθήσει να γεννήσει φυσιολογικά μετά από καισαρική τομή.

  • Ιδανικά, θα πρέπει να έχει γεννήσει μόνο μία φορά με καισαρική, και συγκεκριμένα με εγκάρσια (οριζόντια) χαμηλή τομή και όχι με κάθετη «κλασσική» τομή. Υπό αυστηρές προϋποθέσεις αυτό μπορεί να γίνει και μετά από δύο καισαρικές τομές.
  • Δεν πρέπει να υπάρχει ιστορικό ρήξης της μήτρας και ούτε να έχει πραγματοποιηθεί κάποιο μείζων γυναικολογικό χειρουργείο (πχ αφαίρεση ινομυωμάτων).
  • Να μην (συν)υπάρχει και κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας (πχ διαβήτης, υπέρταση) που θα μπορούσε να θέσει την κύηση σε κίνδυνο.
  • Επιπλέον, απαγορεύεται να γίνει πρόκληση τοκετού, δηλαδή ο τοκετός θα πρέπει να ξεκινήσει από μόνος του, χωρίς ιατρική ή/και φαρμακευτική παρέμβαση.
  • Τέλος, καλό είναι η γυναίκα να μην είναι παχύσαρκη, με δείκτη σωματικής μάζας όχι περισσότερο από 30.

Ενημερωθείτε αναλυτικά εδώ.

Πρόωρος τοκετός: Γιατί συμβαίνει;

Πρόωρος τοκετός είναι αυτός που συμβαίνει πριν τις 37 εβδομάδες. Περίπου το 12% των νεογνών στις ΗΠΑ είναι πρόωρα. Το 80% οφείλεται σε πρόωρη ρήξη υμένων και αυτόματη έναρξη τοκετού. Το υπόλοιπο 20% λόγω προβλημάτων υγείας στη μητέρα ή το νεογνό.

Είναι πολύ δύσκολη η πρόβλεψη του πρόωρου τοκετού. Ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για πρόωρο τοκετό είναι το ιστορικό πρόωρου τοκετού.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι:

Αγχώδεις διαταραχές

  • Ανύπαντρες γυναίκες
  • Χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση
  • Κατάθλιψη
  • Κοινωνικο – οικονομικές συνθήκες (διαζύγιο, χωρισμός, θάνατος)
  • Λαπαροτομία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Σωματική κόπωση

  • Όρθια στάση
  • Χρήση των βιομηχανικών μηχανημάτων
  • Έντονη σωματική άσκηση
  • Διανοητικό ή περιβαλλοντικό στρες

Υπερβολική διάταση της μήτρας

  • Πολλαπλή κύηση
  • Υδράμνιο
  • Συγγενής ανωμαλία μήτρας
  • Ινομυώματα

Ανωμαλίες του τραχήλου της μήτρας

  • Ιστορικό αποβολής β τριμήνου
  • Ιστορικό χειρουργικής επέμβασης στον τράχηλο
  • Πρόωρη διαστολή του τραχήλου της μήτρας ή εξάλειψη

Λοιμώξεις

  • Σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα
  • Πυελονεφρίτιδα, σκωληκοειδίτιδα, πνευμονία
  • Ουρολοίμωξη ή βακτηριουρία
  • Περιοδοντική νόσος

Παθολογικός πλακούντας

  • Προδρομικός πλακούντας
  • Αποκόλληση πλακούντα
  • Κολπική αιμορραγία

Διάφορα

  • Προηγούμενος πρόωρος τοκετός
  • Κατάχρηση ουσιών
  • Κάπνισμα
  • Ηλικία της μητέρας (<18 ή> 40)
  • Φυλή (African)
  • Η κακή διατροφή και ο χαμηλός δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ<20)
  • Ανεπαρκής προγεννητική φροντίδα
  • Αναιμία (αιμοσφαιρίνη <10 g / dL)
  • Υπερβολική συσταλτικότητα της μήτρας
  • Χαμηλό μορφωτικό επίπεδο
  • Γονότυπος

Εμβρυϊκοί παράγοντες

  • Συγγενείς ανωμαλίες του εμβρύου
  • Υπολειπόμενη ενδομήτρια ανάπτυξη εμβρύου (IUGR)

O πρόωρος τοκετός προκαλεί σοβαρές νεογνικές επιπλοκές, οι σπουδαιότερες από τις οποίες είναι το σύνδρομο της αναπνευστικής δυσχέρειας, η ενδοκοιλιακή εγκεφαλική αιμορραγία, η σηψαιμία και η νεκρωτική εντεροκολίτιδα. Σε πολλές περιπτώσεις οι επιπλοκές αυτές οδηγούν τα νεογνά στο θάνατο και η συχνότητα εκδήλωσής τους εξαρτάται όχι μόνο από την ηλικία της κύησης που πραγματοποιείται ο τοκετός, αλλά και από το βάρος γέννησης. Όμως, τα τελευταία 20 χρόνια η επιβίωση των πρόωρων νεογνών έχει σημαντικά βελτιωθεί και αυτό οφείλεται στην ύπαρξη καλύτερης περιγεννητικής φροντίδας.

Tα προβλήματα που παρουσιάζονται στα πρόωρα νεογνά δεν οφείλονται μόνο στην προωρότητα, αλλά κυρίως στην ανωριμότητα των οργάνων και των συστημάτων τους. Όσο μικρότερη είναι η εβδομάδα κύησης που πραγματοποιείται ο πρόωρος τοκετός, τόσο μικρότερο είναι το ποσοστό των υγιών παιδιών. Η προωρότητα αποτελεί σημαντική αιτία της νεογνικής παθολογίας, με υψηλά ποσοστά νευρολογικής βλάβης σε νεογνά που γεννήθηκαν πριν την 26η εβδομάδα κυήσεως και επέζησαν.

Έτσι, την 24η εβδομάδα το ποσοστό των υγιών νεογνών είναι μόνον 6%, ενώ την 25η και την 26η εβδομάδα το ποσοστό αυτό αυξάνει εντυπωσιακά και φθάνει το 45% και 50% αντίστοιχα. Ο πρόωρος τοκετός είναι υπεύθυνος για το 75-90% των νεογνικών θανάτων που οφείλονται σε συγγενείς ανωμαλίες και το 50% σε παιδικές νευρολογικές ανωμαλίες.

Φυσιολογικός τοκετός και πόνος

Ο πόνος στον φυσιολογικό τοκετό είναι ένα από τα πιο έντονα βιώματα που μπορεί να ζήσει μια γυναίκα, καθώς προκαλείται από τις διαρκείς συσπάσεις της μήτρας που βοηθούν στη διάνοιξη του τραχήλου και την προώθηση του μωρού στη γέννηση. Ο πόνος αυτός έχει έναν φυσικό ρόλο στη διαδικασία, σηματοδοτώντας την πρόοδο του τοκετού, και εντείνεται όσο πλησιάζει η γέννηση. Παρόλο που ο πόνος μπορεί να είναι εξαντλητικός και ψυχολογικά δύσκολος, η μητέρα μπορεί να τον διαχειριστεί με διάφορες τεχνικές όπως οι αναπνευστικές ασκήσεις, το μασάζ κ.ά. Η χρήση αναισθησίας, όπως η επισκληρίδιος, αποτελεί επιλογή για πολλές γυναίκες, αλλά όσες επιλέγουν να βιώσουν τον τοκετό χωρίς φαρμακευτική βοήθεια συχνά προετοιμάζονται ψυχολογικά και σωματικά με μαθήματα τοκετού και την καθοδήγηση ειδικών.

Συχνές ερωτήσεις για τον φυσιολογικό τοκετό

Μπορώ να υπολογίσω την Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού (Π.Η.Τ.);

Μπορείτε να υπολογίσετε την Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού (Π.Η.Τ.) χρησιμοποιώντας τον κανόνα Naegele, που είναι μια κοινή μέθοδος για τον υπολογισμό. Για να βρεις την Π.Η.Τ., πρόσθεσε 280 ημέρες (ή 40 εβδομάδες) στην πρώτη ημέρα της τελευταίας έμμηνης ρύσης σου (ΠΕΡ), με την προϋπόθεση ότι ο κύκλος σου διαρκεί περίπου 28 ημέρες. Εναλλακτικά, μπορείς να αφαιρέσεις 3 μήνες και να προσθέσεις 7 ημέρες από την ΠΕΡ για να βρεις την πιθανή ημερομηνία. Για παράδειγμα, αν η πρώτη ημέρα της τελευταίας περιόδου σου ήταν η 1η Ιανουαρίου, η πιθανή ημερομηνία τοκετού σου θα ήταν γύρω στις 8 Οκτωβρίου. Ωστόσο, η Π.Η.Τ. είναι μια εκτίμηση, καθώς ο φυσιολογικός τοκετός μπορεί να συμβεί σε ένα εύρος από την 37η έως την 42η εβδομάδα.

Έχω αρχίσει να έχω πόνους. Πότε πρέπει να πάω στο μαιευτήριο;

Εάν έχεις αρχίσει να αισθάνεσαι πόνους, η απόφαση για το πότε να πας στο μαιευτήριο εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Σε γενικές γραμμές, αν οι συσπάσεις είναι τακτικές, έντονες και εμφανίζονται κάθε 5 λεπτά περίπου για τουλάχιστον μία ώρα (για γυναίκες στον πρώτο τοκετό) ή κάθε 10 λεπτά (για γυναίκες που έχουν ήδη γεννήσει), είναι σημάδι ότι ο τοκετός πλησιάζει και πρέπει να πας στο μαιευτήριο. Άλλα σημάδια που απαιτούν άμεση μετάβαση στο μαιευτήριο περιλαμβάνουν τη ρήξη των υδάτων (αμνιακού σάκου), τη διαρροή υγρών με χαρακτηριστική διαφανή ή υπόλευκη υφή, την παρουσία αίματος ή ροζ βλέννας, καθώς και έντονο πόνο που δεν υποχωρεί. Επίσης, εάν νιώθεις ότι οι κινήσεις του μωρού έχουν μειωθεί ή αν αισθάνεσαι οποιαδήποτε ανησυχία για την υγεία σου ή του μωρού, είναι καλύτερο να επικοινωνήσεις άμεσα με το γιατρό ή τη μαία σου για καθοδήγηση.

Υπάρχουν φυσικές μέθοδοι ανακούφισης από τον πόνο;

Υπάρχουν πολλές φυσικές μέθοδοι ανακούφισης από τον πόνο κατά τον τοκετό που μπορούν να βοηθήσουν τη γυναίκα να διαχειριστεί την ένταση των συσπάσεων. Οι αναπνευστικές ασκήσεις, για παράδειγμα, είναι πολύ χρήσιμες, καθώς βοηθούν στη χαλάρωση του σώματος και στην αποσυμφόρηση του πόνου.

Πόσο χρόνο διαρκεί συνολικά ο φυσιολογικός τοκετός;

Η διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η πρώτη εγκυμοσύνη ή όχι, η κατάσταση της υγείας της μητέρας και του μωρού, καθώς και άλλοι παράγοντες όπως η στάση του μωρού ή το αν ο τοκετός εξελίσσεται φυσιολογικά χωρίς επιπλοκές. Συνήθως, για μια γυναίκα που γεννά για πρώτη φορά, ο τοκετός μπορεί να διαρκέσει από 12 έως 18 ώρες, ενώ για γυναίκες που έχουν ήδη γεννήσει, ο τοκετός είναι συνήθως πιο σύντομος, διαρκώντας περίπου 6-8 ώρες. Η διάρκεια χωρίζεται σε τρία στάδια: το πρώτο στάδιο είναι το πιο μακρύ, καθώς περιλαμβάνει την προετοιμασία της μήτρας και του τραχήλου για την εξώθηση του μωρού, το δεύτερο στάδιο είναι η διαδικασία εξώθησης του μωρού, και το τρίτο στάδιο είναι η αποβολή του πλακούντα. Παρά το ότι αυτές οι γενικές εκτιμήσεις είναι συχνές, κάθε τοκετός είναι μοναδικός και μπορεί να διαρκέσει περισσότερο ή λιγότερο.

Μπορεί ο σύντροφός μου ή κάποιο άλλο αγαπημένο πρόσωπο να είναι μαζί μου;

Ναι, σε πολλές περιπτώσεις, ο σύντροφος ή κάποιο άλλο αγαπημένο πρόσωπο μπορεί να είναι μαζί σας κατά τη διάρκεια του τοκετού, για να σας προσφέρει συναισθηματική υποστήριξη και να σας βοηθήσει να αισθάνεστε πιο ήρεμες και ασφαλείς. Πολλά μαιευτήρια επιτρέπουν την παρουσία του συντρόφου ή άλλου ατόμου στην αίθουσα τοκετού, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι δυνατόν να έχετε και άλλους συγγενείς ή φίλους μαζί σας, εφόσον το επιτρέπει η πολιτική του νοσοκομείου. Είναι σημαντικό να επικοινωνήσετε με το μαιευτήριο ή το προσωπικό για να μάθετε τις συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και να διασφαλίσετε ότι το αγαπημένο σας πρόσωπο θα μπορεί να σας υποστηρίξει σε αυτή τη σημαντική στιγμή.

Επικοινωνία

Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε πληροφορία ή διευκρίνιση σχετικά με τις ιατρικές μας υπηρεσίες.

Ραβινέ 9, Κολωνάκι, Αθήνα
210 7244600 , 6988636932

Σαλαμίνος 146 & Α. Ρούσου, Μέγαρα
22960 81970 , 6988636932

Ερυθρού Σταυρού 6, Μαρούσι
2106869691 , 6988636932

 

Κλείστε online ραντεβού