Σύμφωνα με πολλές μελέτες, η παχυσαρκία έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για 13 τύπους καρκίνου στις γυναίκες. Ανεξάρτητα, όμως, από το βάρος των γυναικών, η σωματική δραστηριότητα μειώνει κατά πολύ τον κίνδυνο για τις άνω παθήσεις.
Στις μέρες μας γίνεται πολύ συχνά λόγος για την προσβασιμότητα στη γειτονιά, η οποία αναφέρεται στο σύνολο εκείνων των χαρακτηριστικών αστικού σχεδιασμού, που προωθούν τη σωματική δραστηριότητα των πεζών, υποστηρίζουν τη συνολική φυσική δραστηριότητα και σχετίζονται με χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος. Εντούτοις, μέχρι στιγμής ήταν περιορισμένες οι μακροχρόνιες μελέτες σχετικά με το περπάτημα στη γειτονιά και τον κίνδυνο καρκίνου που σχετίζεται με την παχυσαρκία.
Η έρευνα
Τα ευρήματα της συγκεκριμένης μελέτης δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Environmental Health Perspectives.
Οι ερευνητές μελέτησαν για σχεδόν 30 χρόνια 14.274 γυναίκες ηλικίας μεταξύ 34 και 65 ετών, οι οποίες είχαν επισκεφθεί κέντρο προληπτικής μαστογραφίας στη Νέα Υόρκη μεταξύ 1985 και 1991.
Υπολόγισαν πόσο φιλικά προσβάσιμες ήταν οι γειτονιές στο σύστημα απογραφής και αξιολόγησαν τη συσχέτιση μεταξύ της βατότητας της γειτονιάς και του κινδύνου γενικών και συγκεκριμένων καρκίνων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, συμπεριλαμβανομένου του μετεμμηνοπαυσιακού καρκίνου του μαστού, του καρκίνου των ωοθηκών, του καρκίνου του ενδομητρίου και του πολλαπλού μυελώματος.
Από τον συνολικό αριθμό των γυναικών που μελετήθηκαν, το 18% είχαν έναν πρώτο καρκίνο σχετιζόμενο με την παχυσαρκία μέχρι το τέλος του 2016. Ο πιο συχνός καρκίνος ήταν ο μετεμμηνοπαυσιακός καρκίνος του μαστού με ποσοστό 53%, ακολουθούμενος από τον καρκίνο του παχέος εντέρου με 14% και τον καρκίνο του ενδομητρίου με 12%.
Τα αποτελέσματα της έρευνας
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, οι γυναίκες που διέμεναν σε γειτονιές με υψηλότερα επίπεδα βατότητας, όπως μετρήθηκαν με βάση τη μέση προσβασιμότητα και την πυκνότητα του πληθυσμού για μια περίοδο περίπου 24 ετών, είχαν χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνους που σχετίζονται με την παχυσαρκία, ιδιαίτερα μετεμμηνοπαυσιακό καρκίνο του μαστού.
Επίσης, βρέθηκαν μέτριες προστατευτικές συσχετίσεις για τον καρκίνο του ενδομητρίου, τον καρκίνο των ωοθηκών και το πολλαπλό μυέλωμα.
Οι γυναίκες που ζούσαν σε γειτονιές με τα υψηλότερα επίπεδα βατότητας (στο ανώτερο 25%) είχαν 26% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, σε σύγκριση με εκείνες που ζούσαν σε γειτονιές που βρίσκονταν στο χαμηλότερο 25ο εκατοστημόριο βατότητας.
Τι ισχυρίζονται οι ερευνητές
Σύμφωνα με τον Andrew Rundle, καθηγητή επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Columbia, «τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι ο αστικός σχεδιασμός επηρεάζει την υγεία και την ευημερία στους γηράσκοντες πληθυσμούς». Μπορεί οι παρεμβάσεις σε ατομικό επίπεδο για την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και τη μείωση της παχυσαρκίας να είναι δαπανηρές και συχνά να έχουν μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, «ωστόσο, ο αστικός σχεδιασμός μπορεί να δημιουργήσει ένα πλαίσιο που προάγει το περπάτημα, αυξάνει τη συνολική σωματική δραστηριότητα και μειώνει την εξάρτηση από το αυτοκίνητο, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε επακόλουθες βελτιώσεις στην πρόληψη ασθενειών που αποδίδονται στα περιττά κιλά».
Ταυτόχρονα, η κύρια συγγραφέας της μελέτης Sandra India-Aldana, δηλώνει: «Παρατηρήσαμε ότι η συσχέτιση μεταξύ της υψηλής βατότητας στη γειτονιά και του χαμηλότερου κινδύνου γενικών καρκίνων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, ήταν ισχυρότερη στις γυναίκες που ζούσαν σε γειτονιές με υψηλότερα επίπεδα φτώχειας. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι τα κοινωνικά και οικονομικά περιβάλλοντα της γειτονιάς, σχετίζονται επίσης με τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνων που σχετίζονται με την παχυσαρκία».
Το σχόλιο του ειδικού
«Η θετική επίδραση της άσκησης στην πρόληψη εμφάνισης διαφόρων μορφών καρκίνου επιβεβαιώνεται με μία ακόμη μελέτη», μας ενημερώνει ο Δρ. Παναγιώτης Σκλαβούνος, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος και Διευθυντής της Β' Κλινικής Γυναικολογικής Ογκολογίας του νοσοκομείου «ΜΗΤΕΡΑ».
«Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) μάλιστα εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία συμβουλεύει ιδανικά 150 λεπτά μέτριας σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα ή τουλάχιστον 75 λεπτά έντονης σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα. Αυτό δεν είναι τυχαίο κι η εξήγηση είναι επιστημονική. Η άσκηση μειώνει τη συγκέντρωση των ορμονών στο αίμα -ορισμένοι τύποι καρκίνου του μαστού, για παράδειγμα, έχουν ορμονική προέλευση- και καταπολεμά επίσης τις φλεγμονώδεις διεργασίες που σχετίζονται με την ανάπτυξη αυτής της νόσου. Η σωματική δραστηριότητα βοηθά επίσης στη ρύθμιση των επιπέδων ινσουλίνης (σακχάρου) και καταπολεμά τη σωματική αδράνεια και την αύξηση του σωματικού βάρους, τρεις παράγοντες που θεωρούνται παράγοντες κινδύνου για καρκίνο. Από την άλλη πλευρά, η άσκηση έχει πολλές θετικές επιδράσεις σε συναισθηματικό επίπεδο και αυτό βοηθά πάντα στην καλύτερη αντιμετώπιση μιας ασθένειας. Μειώνει επίσης το άγχος και βελτιώνει την κινητικότητα και την ισορροπία. Η σωματική δραστηριότητα βοηθά επίσης στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας και της μυϊκής μάζας, αυξάνει την αντοχή, ανακουφίζει από τον πόνο, ενισχύει την αυτοπεποίθηση, ενεργοποιεί και βοηθά σε μεγάλο βαθμό τη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου. Οι ευεργετικές επομένως επιδράσεις της άσκησης ακόμα και του απλού περπατήματος στη φύση και το πράσινο είναι πολυπαραγοντικές και αξίζουν της προσοχής μας».
